مستند واقعگرا یا رئالیسم (realism)

مستند واقعگرا یا رئالیسم, را مادر مستندسازی می­دانند زیرا هم از لحاظ قدمت عمر این شیوه، و مهمتر از آن تاثیری که این شیوه مستندسازی بر شیوه­ های دیگر گذاشته است.

مستند واقعگرا, یکی از اصلی ترین گونه ­های متداول مستندسازی است که از ابتدای شکل­ گیری سینما تا کنون رواج دارد. شیوه­ واقع­گرایی را میتوان آغازگر تاریخ سینما دانست زیرا اولین تجربه ­ها در سینما مانند فیلم ورود قطار به ایستگاه و یا خروج کارگران از کارخانه به نوعی مستند واقع گرایی محسوب می­شود. این شیوه­ مستندسازی را مادر مستندسازی می­دانند. هم از لحاظ قدمت و طولانی بودن عمر این شیوه، و مهمتر از آن تاثیری که این شیوه مستندسازی بر شیوه­ های دیگر گذاشته است.

اغلب شیوه ­های دیگر مستندسازی تحت تاثیر شیوه واقعگرا هستند. در اینگونه مستندسازی دوربین و نوع پرداخت اثر، تمام تلاش خود را برای دور نشدن از اصل سوژه­ ی رخ داده به کار می­گیرد.

تمام وقایع بررسی و از انواع روش­ ها برای رسیدن به ایده­ ی مرکزی کارگردان استفاده شود. این نوع فیلم واقعیت را آنطور که هست به چنگ می آورد و تحلیل وقایع و رخدادها را به عهده ­ی تماشاگر می­گذارد و حتی الامکان تلاش می­کند از نتیجه­ گیری برای مخاطب دوری کند تا جهان اثر محدود نشود و تماشاگران بیشتری را با سوژه و مسئله­ ی فیلم درگیر کند.

 در مستند واقعگرا روايت و داستان مي‌تواند جنبه بازسازي شده داشته باشد. با توجه به اين مهم كه اين بازسازي بايد از متن اصلي رويداد و آنچه قبلا به وقع پيوسته است برداشت شود.

 سبک مستند رئالیستی بر انسان در محیط ساخته خود وی تأکید دارد و فیلم‌های مشهور به سمفونی شهر مانند برلین: سمفونی یک شهر بزرگ و مردی با دوربین فیلم‌برداری در این سبک قرار می‌گیرند. در این فیلم‌ها انسان‌ها به عنوان محصول محیط اطراف خودشان ایفای نقش می‌کنند و فیلم کاملاً غیر مشخص و عام است.

منابع:

      - شش سبک اصلی مستند نوشته محمد تهامی نژاد