م. فرزانه
مصطفی فرزانه، نویسنده٬ مترجم و سینماگر ۹۱ ساله ایرانی مقیم فرانسه است که با نوشته‌هایش درباره صادق هدایت شناخته می‌شود. وی اولین سینماگر ایرانی است که در سه جشنواره کن، ونیز و لوکارنو با فیلم‌هایش حضور داشته است. مصطفی فرزانه، پس از بازگشت به ایران، فیلم مستند «جزیره خارک» را ساخت. او نخستین آموزشگاه سینمایی خود را در سال ۱۳۴۵ تأسیس کرد و از اولین پایه‌گذاران مدرسه عالی رادیو و تلویزیون ملی ایران بود.
آثار:
- مستند «مینیاتورهای ایرانی»
- مستند «کورش کبیر»
- فیلم «زن و حیوان»
- فیلم « وقایع ایرانی »
- فیلم مستند «جزیره خارک»
- حضور در جشنواره فیلم ونیز ، در سال ۱۳۳۷ با فیلم «مینیاتورهای ایرانی»
- حضور در جشنواره فیلم کن ، در سال ۱۳۴۰ با فیلم «کورش کبیر» (ر بخش مسابقه فیلم‌های کوتاه)
- حضور و دریافت جایزه بهترین فیلم کوتاه هنری در جشنواره لوکارنو در سال ۱۳۴۱ با فیلم «زن و حیوان»
فعالیت‌های ادبی:
- رمان «چار درد» سال ۱۳۳۳
- نمایشنامه «ماه گرفته» سال ۱۳۳۴
- کتاب «آشنایی با صادق هدایت» در سال ٬۱۳۶۷
- رمان «خانه» سال ۱۳۶۹
- رمان «عنکبوت گویا» سال ۱۳۷۵
مصطفی فرزانه ، همچنین ترجمه‌هایی از گوگول، فروید، اشتفان تسوایک، رنه گروسه، و ژان پل سارتر را نیز در کارنامه خود دارد.
روایت خاص م. فرزانه در فیلم مینیاتورهای ایرانی است.
فیلمی که در سال ۱۳۳۷ ساخته شده است. در آن فیلم رشته ی پیوندی بین سنت نگارگری ایرانی در پیش و پس از اسلام ترسیم شده است.
تلاشی که در فیلم زن و حیوان نیز به نوعی دیگر صورت می‌گیرد.
گفتار متن فیلم بر مبنای آثار و موتیف های به جامانده از هنر باستانی ایران، را در توصیف هنر این دوران معرفی می‌کند.
مقدمه‌ی آن شرح آشنایی رضا حائری با م. فرزانه و فیلم‌های مستند اوست.
سعید عقیقی در مقاله‌ی «پیچ وخم فرزانگی، زندگی و آثار فرزانه را در بافت حیات روشنفکری دهه‌ی ۴۰ بررسی می‌کند.
در کلاس‌های آموزش سینمای وزارت فرهنگ و هنر، تدریس می‌کرد، یکی از دانش آموختگان این دوره آموزشی استاد محمدرضا اصلانی هستند.